U Modernoj galeriji Centra za kulturu Lazarevac otvorena je izložba „Izgubljena reč“ umetnice Ivane Davidović Ivezić, stvarateljke poznate po tome što savremeni likovni izraz gradi na temeljima duhovnog i kulturnog nasleđa.
Ovaj ciklus donosi vizuelno snažnu i emotivno duboku priču o čoveku koji traži smisao, oslanjajući se na reč kao prapočetni znak i pokretačku energiju.
Ivana u svojim radovima briše granicu između teksta i slike. U strukture platna ugrađuje fragmente starih rukopisa i stranice klasičnih dela, stvarajući delikatnu vezu između prošlog i savremenog, trajnog i prolaznog. Ti ugrađeni tragovi postaju temelj iz kojeg izranjaju stilizovani oblici, diskretni simboli i ritmovi svetlosti. Njeni radovi nikada ne opisuju – oni prizivaju, otvaraju prostor i pozivaju na mirno posmatranje.
U samoj postavci, radovi formiraju celinu koja posmatrača vodi kroz niz suptilnih, ali snažnih vizuelnih momenata. Na pojedinim platnima diskretno se pojavljuje IHTIS, nekada gotovo skriven, baš kao što je to bilo u ranim hrišćanskim katakombama — tiho, prisutno, kao znak prepoznavanja. Uz njega se javljaju i motivi krsta, alfe i omege, kao i karakteristični lukovi i portali koji se uzdižu poput svetlosnih prolaza. Sve ove forme utopljene su u slojeve enkaustike i fragmenata teksta, pa deluju kao znakovi koji izranjaju iz vremena, a ne kao nametnuta simbolika. U galerijskom prostoru posebno dolazi do izražaja njihov sedefni sjaj: kada svetlost prelazi preko površine slike, simboli se čas povlače u dubinu, čas se iz nje vraćaju, stvarajući utisak živog dijaloga između dela i posmatrača. Ciklus tako postaje putovanje kroz tihe tragove vere, sećanja i unutrašnjeg uspinjanja.
Autorka koristi tehniku enkaustike, slikanje topljenim pčelinjim voskom koji u kombinaciji sa pigmentima stvara izuzetnu transparentnost i prefinjen sjaj površine. Ova retka i zahtevna tehnika daje platnima živu teksturu i posebnu dubinu, čineći svako delo svojevrsnim vizuelnim rukopisom. Linije, portali i slojevi boje deluju poput tihih arhitektonskih konstrukcija koje vode ka smirenju, ka prostoru u kojem se reč ponovo rađa.
Umetnica je i ranije prepoznata po jasno prepoznatljivom slikarskom izrazu. Rođena u Beogradu 1978. godine, diplomirala je zidno slikarstvo na Fakultetu primenjenih umetnosti, a potom se usavršavala u Atini, gde je završila postdiplomske specijalizacije iz slikarstva i stakla kao stipendista grčke države. Njeni radovi izlagani su u brojnim galerijama, a dva puta je predstavljala Srbiju na Međunarodnom bijenalu u Pekingu. Danas se njena dela nalaze u uglednim institucionalnim i privatnim kolekcijama širom sveta — od Madlenianuma do kolekcije Kraljevskog doma Karađorđevića.
Izložba „Izgubljena reč“ pokazuje svu širinu njenog likovnog promišljanja. Platna odišu tišinom, svetlošću i dubinom, stvarajući atmosferu koja prirodno poziva posmatrača da uspori, udahne i prepusti se slici. U trenutku kada se svakodnevica ubrzava, Ivanina dela nude dragoceni kontrapunkt — prostor vraćanja sebi, svojim korenima, svojoj unutrašnjoj reči.
Ovaj ciklus potvrđuje da reč nije izgubljena. Samo je potrebno pružiti joj pažnju i dozvoliti joj da nam se obrati kroz boju, svetlost i liniju. Upravo to ova izložba čini — vraća reč tamo gde najjače odjekuje: u ljudskom doživljaju.
