Loft kao pojam u arhitekturi nije postojao kao namena za stanovanje. To je prostor u krovu objekta (bilo koje namene), koji služi za smeštaj i skladištenje. Loftovi su, slobodno rečeno, veštačka tvorevina umeća stanovanja...
“Upotrebom istih elemenata, kreirao sam prostore sa potpuno različitim duhom”, Federico Delrosso, arhitekta
Pojava lofta, kao prostora koji se nalazi u zoni između etaže i krova, dešava se početkom moderne gradnje 1900. godine. Kardinalni početak stvaranja tog novog hibrida, obeležio je 1960.godinu, kada su umetnici naseljavali napuštene industrijske četvrti, u oblasti na Menhetnu, SoHo (South Houston). Loftovi su kategoriju apartmana, dobili 80.-ih godina prošlog veka. Zahvaljujući umetnicima, stvoren je novi način razmišljanja. Doživljaj slobodnog, neprekidnog prostora, koji ima potencijala da se dizajnira, koliko mašta to dozvoljava. Napuštene hale su ponuđene marginalizovanom sloju društva, koji su kao neku vrstu bunta, doneli prestiž, preuredivši svaki prostor sa dosta kreativnosti. Od tada, pa sve do danas, mnogi žele loft za sebe. Poruka koja se šalje današnjim uređivanjem loftova, jeste da se umetnost izborila za svoje mesto u arhitekturi, da se ona živi, oseća i koristi u svakodnevnici.
Federico Delrosso, italijanski arhitekta, preuređenjem prostora, izvršio je prenamenu starog industrijskog objekta u Milanu, u dva lofta. Svetlo – tamno, lagano - teško, metal i staklo, jesu na neki način imperativ za kreiranje ličnog stava. Prvi loft, ‘Home Studio A’, jeste zapravo dom i privatni studio autora, arhitekte Federica, dok je drugi ‘Home Studio B’, postavljen kao u ogledalu u prostoru i predstavlja rezidencijalno stanovanje modnog dizajnera. Arhitekta je u prostor uneo svežinu, upotrebljavajući svetle boje, kao osnovu, dok tamne nijanse, poput poda, upotrebljava kao neutralni element. Stepenište predstavlja element koji ubrzava energiju, tako da je u svakom loftu, istim posvećena posebna pažnja.
Jednostavna forma kreiranog otvorenog prostora, postavljena je u četiri zone, koje se prepliću i funkcionišu kao jedna celina, a opet funkcionalnim podelama se jasno postavlja svaki kutak i namena za korišćenje ambijenta. Arhitekta koristi materijale poput metala, čelika i potpunog njemu opozita staklom. Detalj koji stvara u oba lofta, transparentni pod, je poput nadogradnje prostora i njegovog vizuelnog identiteta. Dizajner se poigrava sa idejom o suprotnostima, koje ako su u međusobnom balansu, čine savšenstvo. U nekim momentima, čini se da je jedan loft kao u negativu, jer je prema složenosti funkcije identičan drugom, a stilom nameštaja se stvara identitet svakom loftu ponaosob. Upravo ta kombinacija složenog i jednostavnog, čini ova dva lofta sofisticiranim, uzvišenim sa minimalističkim pristupom, a samim tim i prijatnim.
Autor teksta: Marko M. RAKIĆ
